Sevgi yerinde sevgilenemeyen
Sefil bir serseri eserim artık
Sevgi yerine serdiğim
Sevgi rengi soframdaki kamış sepetleri
Kimse almaz sanırım
Bir rüzgâr esse ve savrulsa
Sevda yerimden sevgi polenleri
Sevmeyi sevmese de sevgili
Serpse de yeter sevgi sahibi
Sere serpe yere sermesin beni
Zaman denilen sen saati yeter ki.
Deli gönülse sele giden
Sevgisiz göndermem ben seni
Bilirsin sevgili
Bildiğin kadar konuş, koruma sessizliğini
Delip geçme niyetine karşı budadım ben
Yüreğimdeki sevgi bahçelerini.
Çiçeksin sen sevgili, zambak belki
Belki de inatçı bir, küstüm çiçeği.